Kahibangan

Muli na namang nakagat ang dilim
Masisislayan na muli ang buwan
Mabibighani nan naman ako sa buwan
Kikislap na muli ang mga bituin sa langit
Lalamig na muli ang simoy ng hangin
At giginawin sa pag-ihip ng hangin
Naririnig ko na ang tumog ng mga kuliglig
Ang tunog ng eroplanong tumatawid sa himpapawid
Ang mga tao'y nagsisiuwian na
At narinig ko na ngang binuksan ang makina
O kay sarap ng buhay na kay payapa
Kay sarap ng oras na tahimik
O ayan na dumarating na
Nakakabinging katahimaika'y sumasapit na
Lumisan na ang mga tao
At ako'y naiwan na dito
Nag-iisa.
Walang kasama.
At tanging bolpen lamang ang sandata
Upang masabi ang nasa isipan
Kukuha ng papel at doon ilalapag
Aga ideyang nakakulong sa utak

Lumalalim na ang gabi
Dumidilim na ang paligid
At kung anu-ano na lang ang pumapasok sa isip
Mayroon kayang sumisilip sa bintana?
Nakatanaw sa aki't iniisip ang aking ginagawa
Ano kaya ang puting bagay na aking nakikita?
Sa gitna ng kadiliman ito'y aking natatanaw
Nababalot na ng takot sa misteryosong puting bagay
Hanggang sa may kumalabit mula sa aking likuran
Agad nanginig ang aking katawan
Napasigaw ng malakas hanggang ako ay masampal
"Ano ba Lucia? Ito ako si Francesca!"
KAHIBANGAN.
Isang malaking ilaw lang pala ang aking natatanaw
At si Francesca pala ang nakadungaw sa bintana
Kung gusto ninyong magising sa kahibangan,
Halikayo't gawin ang aking ginawa
Kung gusto ninyo namang manakot ng sariling isip,
Lumabas ng bahay at huwag papasok
Hangga't hindi nakakatapos ng tulang tungkol sa gabi
Paalala lamang ito ay gawain, isipin at basahin
Sa gitna ng kadiliman sa kalaliman ng gabi.

-Lucia Luna-
________________________________________
Mula sa "ANG MGA KAHIBANGAN NI LUCIA LUNA" by Iris Gonzalez
Coming Soon. on Nabuo sa Aking Isipan at sa mga bookshelves ng inyong mga tahanan